Od razu wiedziałam, co mam zrobić. Urodziłam się jako Wietrzniaczka, wychowywałam może i w miasteczku, ale przecież leśnym i byłam otoczona stworzonkami takimi jak ja - nade wszystko ceniącymi naturę i zwierzęta. Czym prędzej podleciałam do końskiego łba i zaczęłam mówić mu, nucić uspokajające słowa. Wiedziałam, że nie mam szans, aby wyplątać olbrzymiego Hangbalanga ze strzemion, zanim małym sztyletem przecięłabym je też minęło by zbyt wiele czasu. To było chyba najlepsze wyjście. Szeptałam koniowi do ucha, nastroszył je, i z mocno bijącym sercem oczekiwałam jego rekacji.

((Przepraszam bardzo, ale co ja mam zrobić w takiej sytuacji skoro straciłem przytomność poza pisania OOC? ;F. Moja postać jest za mało dorobiona żeby potrafiła teraz coś tam w mózgu sobie szperać, ehh ;c. Trudnoo.))

Organizm Hangbalanga próbuje oprzytomnieć?...

Widząc nieznaczne ruchy Hangabalnga podleciałam do niego z zadziwiającą prędkością i zaczęłam klepać delikatnie po twarzy. Powoli przytomniał, ale wciąż chyba nie nadawał się do niczego poza tymczasowym odpoczynkiem. Udało mi się oswobodzić jego nogę, gdyż koń przechodząc na łąkę poruszył nią. Spadła co prawda z głuchym pacnięciem na murawę, ale Hangbalang chyba tego nie odczuł. Nie był jeszcze w stanie rozmawiać, podejrzewam, że śmigało mu wtedy przed oczkami pokaźne stadko gwiazdek. Rozglądam się dookoła. Trawa, jakieś drzewa. Widać, że druga droga skręca w puszczę - i tutaj można odnaleźć jej dzikie oznaki. Nie skora do grzebania w jukach towarzysza i sama posiadająca strawę nie nadająca się na porządny posiłek, postanowiłam polatać i poszukać czegoś do pożywienia, zwłaszcza, że Hangabalangowi po upadku na pewno przyda się zastrzyk energii i zdrowego jedzonka. Mam szczęście, że to Elf, nie będzie wybrzydzał, jeśli naznoszę mu leśnych darów mateczki Natury.
- Mam nadzieję, że nic poważnego ci się nie stało - zaczęłam. - Leż spokojnie i staraj się odpocząć, niebawem wrócę z jakimś pożywieniem, mam nadzieję - spojrzałam na niego raz jeszcze, niepewna tego czy mnie w ogóle usłyszał i zrozumiał, ale nic innego mi nie pozostało. Wyruszyłam zatem, aby w najbliższej okolicy coś bliżej nieokreślonego na posiłek znaleźć.


Hangbalang jakoś tam wiedział, że ktoś coś mówi, ale nie wiedział kto i co. Wykonuję test zdrowienia pomagając sobie karmą. Jeżeli się nie uda upadek powinien wyrządzić jakiś uszczerbek na moim zdrowiu i nic nie robię, stękam jedynie i leżę. Gdyby się jednak udało z dość dobrym wynikiem, to powinienem zaraz usiąść, przytrzymać głowę dłońmi i rozglądać się uważnie. Próbowałbym przypomnieć sobie co się ze mną działo i gdzie jest wietrzniaczka, nie pamiętałbym tego jak mówiła, że leci po żarcie.